Tuana… Haberini okurken boğazıma düğümleri atan kız. Henüz 11 yaşında. Tuana, henüz 11 yaşında idi…
Karne sevincini yaşayamadan, ileriki zamanlarda istediği, mutlu olacağı şeyleri gerçekleştiremeden gitti aramızdan.
“Sana söz yine baharlar gelecek, sana söz ışık sönmeyecek. Ölüm yok ki Tuana uyan! Şimdi yaşanacak…”
Her daim bahar olan yerdesin şimdi. Işıkların hiç sönmediği yerde. Ölümün olmadığı yerdesin Tuana, ışıklar içinde… Kabrin nur, mekanın cennet.
••
Her okul çıkışına bir polis mi dikelim biz eğitilene kadar? Her yaya geçidine ışıklar mı koyalım?
Bilmiyor muyuz hâlâ kırmızı ışık yanmadan da durmamız gerektiğini? Hâlâ öğrenemedik mi okul alanlarında yavaş gitmemiz gerektiğini?
Şehir içinde, okul alanında, yaya geçidinde neyin acelesi bu Allah aşkına? Biz çocuklarımızı trafiğe kurban vermek zorunda mıyız hâlâ?
Yaşanılan vicdan azabı, göçüp giden bir çocuk, arkada kalan perişan anne baba, ders veremiyor mu bizlere?
Başka Tuanalar olmasın, ölmesin.
Gözde MINIK
