“Vefat eden eşini yalnız bırakmamak” için tek başına yaşadığı köyden ayrılmıyor
- Eşini 10 yıl önce kaybeden 82 yaşındaki Salim Köylü, her gün ziyaret ettiği mezara kırdan topladığı çiçekleri bırakıyor, dua okuyor.
• Köylü: “Çocuklar, ‘Kastamonu’ya bizim yanımıza gel.’ diyor ama hanımı bırakıp gitmiyorum. Hanım burada, nereye gideyim”
Daday ilçesinde yaşayan ve “vefat eden eşini yalnız bırakmak” istemeyen 82 yaşındaki Salim Köylü, 10 yıldır tek başına olduğu mahallesini terk etmiyor.
İlçeye bağlı Oklu köyündeki 10 haneli Sarnıç Mahallesi’nde yaşamını sürdüren 2 çocuk babası Köylü’nün eşi Şefika Köylü, 10 yıl önce yaşamını yitirdi. Şefika Köylü’nün cenazesi, evlerine yaklaşık 200 metre mesafede kendilerine ait arazide toprağa verildi.
Her gün eşinin mezarını ziyaret ederek dua okuyan, kırlardan topladığı çiçekleri bırakan Köylü, çocuklarının ısrarına rağmen kendisinden başka kimsenin kalmadığı mahallesinden bir gün bile ayrılmıyor.
Köylü, Oklu köyünde doğup büyüdüğünü, eşiyle görücü usulüyle evlendiğini söyledi.
Eşinin 2012’de vefat ettiğini dile getiren Köylü, “O zamandan beri burada, başındayım. 50 yıllık hanımımı buraya defnettik.” dedi.
Köyde yalnız olduğunu belirten Köylü, “Çocuklar, ‘Kastamonu’ya bizim yanımıza gel.’ diyor ama hanımı bırakıp gitmiyorum. Hanım burada, nereye gideyim? Onu bekliyorum. Köyde kimse olmadığından hanımı bırakıp gidemiyorum. Her gün evden çıkıp buraya geliyorum. Dua okuyorum, çiçek getiriyorum.” diye konuştu.
Eşiyle aralarının çok iyi olduğunu vurgulayan Köylü, “Bir yastığa baş koyduk. Ben de kendi mezarımı yaptırdım, öldükten sonra ben de hanımın yanına yatacağım.” ifadesini kullandı.
Salim Köylü’nün torunu Ercan Köylü de dedesini yanlarına getiremediklerine anlatarak, şunları kaydetti:
“Dedem 10 yıldır tek başına bu köyde yaşıyor. Kış ayları özellikle çok zor geçiyor. Burada yemeğini, temizliğini, her türlü işini kendi yapıyor. Davet etmemize rağmen bir gün bile Kastamonu’ya getiremiyoruz. Köyden ayrılamıyor, bırakmıyor. Biz ara ara geliyoruz. Babaannem yaşarken birlikte yanımıza gelir, ramazan aylarında bizimle kalırlardı ama babaannemi kaybettikten sonra, ‘Babaannenizi bırakıp da gelemem.’ diyor.” AA – ÖZGÜR ALANTOR
