“Pandemi, ekonomi darboğazı, değişen tüketici alışkanlıkları…” derken, küçük esnafın ayağının altı komple muz kabuğundan zemin, değişim gürül bir bir şelale…
Dehlizin diğer ucunda esnafın ayak sesleri duyulmuyor.
(Önceki gün çiftçilerin feryadını okudunuz gazetemizde…
Kırsal üretim tam anlamıyla bir cenderenin içinde.
Çarşı pazar ayan beyan zaten…
Ne eski tat var ne de ürün.
Yangının büyüğü esnaf cephesinde…
“Alev alev”.)
Esnafın halini anlamak için kayda, istatistiğe, matematiğe gerek yok; vitrinlerinden içeri bakın yeterli…
“Boş dükkan”.
“Düşünen esnaf”…
“Kara kara”.
Ürün tedarikinde ve fiyatlandırmada zorlandıkça yereldeki esnaf…
Tüketici, “internet” pazarlarında yahut telefon ucunda buluyor alışverişi.
(“Her esnaf internet pazarlarına entegre olsun” demek kolay…
Yapmak zor.
“Ön ayak ol” demek lazım akıl verenlere…
Esnafın farklı tüketici dünyalarının yolunu tutabilmesi için desteğe ihtiyacı var.)
Her esnafın muhitine ve işkoluna göre derdi ayrı ayrı…
Yüzü gülen yok.
Sözde “turizm vilayetiyiz”…
Pazar günleri turizm esnafı kapalı.
Umudunu giderek yitiriyor esnaf…
Turizm iddiamız ne hazin ki “sözde kalıyor”.
“Her koyun kendi bacağından asılır” demiş atasözü…
Esnafı kurtaracak olan yine kendisi.
Ya da tabelalar değişmeyi sürdürecek…
Bir esnaf gidecek, yenisi gelecek.
Not: “2022 Yılı Yatırım Programı” açıklandı…
İlimize düşecek olan kamu yatırım miktarı belli oldu.
Ne umduk?…
Ne bulduk?
Bulduklarımız “cepte”…
Bulamadıklarımızın telafisi için bugünden tezi yok çabalamaya başlamalıyız.
“Ek ödenek” isminde bir “tedarik” var malum…
Peşine düşelim.
“Gelişme” ve “kalkınma” el birliği ile…
“Küçülme” ve “çökme” de el birliği ile.
İlimizin ihtiyacı çok…
Ortak akıl ve işbirliği ile üstesinden ancak gelinir.
MUSTAFA AFACAN
